Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.authorKOÇ, DERYA EVRİM
dc.contributor.authorAVCI, Meral
dc.contributor.authorDalfes, Nüzhet
dc.date.accessioned2021-03-02T22:20:40Z
dc.date.available2021-03-02T22:20:40Z
dc.identifier.citationKOÇ D. E. , Dalfes N., AVCI M., "Anadolu'da Son Buzul Maksimumu'ndan Bugüne Bitkilerin Yayılış Alanlarındaki Değişimler_Changes in the Distribution of Plant in Anatolia from Last Glacial Maximum to Present", VIII. Türkiye Kuvaterner Sempozyumu_VIII. Quaternary Symposium of Turkey, İstanbul, Türkiye, 2 - 05 Mayıs 2018, ss.124-125
dc.identifier.othervv_1032021
dc.identifier.otherav_0c216536-97d0-4318-81b6-8bbc5bec2e6f
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.12627/13804
dc.identifier.urihttps://avesis.istanbul.edu.tr/api/publication/0c216536-97d0-4318-81b6-8bbc5bec2e6f/file
dc.description.abstractBiyolojik çeşitlilik üzerinde, iklim değişikliğinin etkilerinin ortaya konulabilmesinde Pleyistosen önemli bir dönemdir. Özellikle Son Buzul Maksimumu’nda buzullaşmanın en şiddetli düzeye ulaşması Kuzey Yarımküredeki biyoçeşitlilik üzerinde etkilerinin büyük olmasına yol açmıştır. Bu dönemde Kuzey Yarımkürede yok olma tehlikesiyle karşılaşan Avrupa florasındaki sıcaklık isteyen bitkilerin bir çoğu Akdeniz havzasındaki korunaklı alanlarda hayatta kalmışlardır. Bu çalışmanın amacı Bolkar dağlarından yola çıkarak, Juniperus drupacea, Cedrus libani, Abies cilicica subsp. cilicica ve Corylus avellena’nın, Son Buzul Maksimumu’nda iklim koşullarına nasıl tepki verdiğini ve gelecekteki durumunun nasıl olacağını tahmin etmektir. Bu amaç doğrultusunda araştırmaya konu olan türlerin, küresel iklim değişim senaryolarına bağlı model sonuçlarına göre Avrupa’da, Akdeniz Havzası’ndaki potansiyel sığınaklarda ve Türkiye’de zamansal ve mekânsal dağılışları ortaya konulmaya çalışılmıştır. İncelenen türlerin zamansal ve mekânsal dağılışlarında tahminlerde bulunmak üzere Maxent 3.3.3 programı ve CSSM4 iklim modeli ile üretilen projeksiyonlar kullanılmıştır. Tür dağılış modellemelerinden elde edilen sonuçlara göre; Abies cilicica subsp. cilicica, Cedrus libani ve Juniperus drupacea Son Buzul Maksimumu’nda güney enlemlere inerek Anadolu’nun güneyinde uygun ekolojik şartları bulmuştur. Holosen’e geçişle beraber dağılış sahasını daraltarak günümüz sınırlarına ulaşmıştır. Gelecekte ise sıcaklıkların daha da artacağı varsayıldığında ekolojik isteklerinden bir kısmı kaybolacak olan bu türlerin yayılış alanlarını daraltacağı öngörülmektedir. Corylus avellana için yapılan tür dağılış modellemelerine göre, Corylus avellana Son Buzul Maksimumu’nda Akdeniz çevresinde kadar inmiş ve daha sonra sıcaklıklardaki artışa bağlı olarak Anadolu’nun Akdeniz bölgesindeki korunaklı alanlarda yaşamaya devam edebilmiştir. Corylus avellana’nın gelecekte bu korunaklı alanlarda da kendine uygun ekolojik şartları bulma olasılığı oldukça azalacak ve günümüzde Anadolu’nun güneyinde yayılış gösterdiği sahalar kaybolacaktır.
dc.language.isoeng
dc.subjectTarım ve Çevre Bilimleri (AGE)
dc.subjectTemel Bilimler
dc.subjectYaşam Bilimleri
dc.subjectBitki ve Hayvan Bilimleri
dc.titleAnadolu'da Son Buzul Maksimumu'ndan Bugüne Bitkilerin Yayılış Alanlarındaki Değişimler_Changes in the Distribution of Plant in Anatolia from Last Glacial Maximum to Present
dc.typeBildiri
dc.contributor.departmentSakarya Üniversitesi , ,
dc.contributor.firstauthorID403010


Bu öğenin dosyaları:

Thumbnail

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster