YEŞİL ALTYAPI UYGULAMALARI: EDİRNE ÖRNEĞİ

Abstract

Kentleşme, yüzey sularına karışan kirletici tür ve miktarlarının artmasına neden olmaktadır. Kentsel yerleşim alanlarının büyük bir kısmı binalarla, beton ve asfaltla ve drenajı bozuk peyzajla örtülüdür. Bu alanlar yağmur ve kar suyunun zeminde emilmesini engellemekte, özellikle altyapının olmadığı ya da yetersiz olduğu yerleşimlerde, yüzeysel akış suyunun miktar ve hızını arttırarak su baskınlarına neden olmaktadır. Kentsel alanlardan gelen akış; sediman, yağ, motorlu araçlardan kaynaklanan toksik kimyasallar, besi maddeleri ve pestisitler, virüs, bakteri, tuzlar, ağır metaller ve termal kirliliğin yüzey sularına taşınmasına neden olmaktadır. Düşük Etkili Gelişim (Low Impact Development – LID), yağmur suyunu yönetmek için doğa ile çalışılan bir imar yaklaşımıdır. LID prensiplerinin desteklenmesi için, nispeten yeni ve esnek "yeşil altyapı" terimi kullanılmaktadır. Yeşil altyapı, geleneksel yağmur suyu kontrol elemanlarının yanı sıra farklı peyzaj tekniklerinde geniş bir yelpazede de kullanılabilir. Düşük Etkili Gelişim (LID) yaklaşımında, bioretention uygulamaları, yağmur bahçeleri, çatı bitki örtüsü, yağmur varilleri ve geçirgen kaldırımlar gibi çeşitli uygulamalar yapılabilmektedir. LID prensiplerinin uygulanmasıyla, suyun yerleşim alanlarına olan olumsuz etkisinin azaltılması ve suyun ekosistem ve havza içindeki doğal hareketinin desteklenmesi sağlanmaktadır. Edirne, 140.000 nüfusa sahip ve konut alanlarının arttığı bir kent merkezidir. Konut alanları arttıkça altyapı ve yeşil alan ihtiyaçları da artmakta ve yeni yapılanacak alanlarda “yeşil altyapı” ihtiyacı doğmaktadır. Bu çalışmada Edirne il merkezi için LID yaklaşımıyla bir uygulama önerilecektir.