Osteoporotik Revers Oblik İntertrokanterik Femur Kırığında 3 Farklı İnternal Fiksasyon Tekniğinin Biyomekanik Karşılaştırması

Abstract

Amaç: Özellikle lateral kortekste parçalanmanın eş- lik ettiği revers oblik osteoporotik kalça kırıklarının tedavisi halen problemli ve komplikasyona açık bir cerrahi tedavidir. Çalışmanın amacı; lateral korteksi parçalanmış, reverse oblik kırık modeli üzerinde uy- gulanan 3 farklı internal fiksasyon metodunun biyo- mekanik olarak karşılaştırılmasıdır.

Yöntem: Çalışmamızda; osteoporotik kemik modeli (Sawbones, SKU: 1130-130, Malmoe-Sweden) üze- rinde lateral kortekste parçalanmanın oluşturulduğu revers oblik kırık modeli oluşturuldu. 24 adet kemik modeli üzerinde mevcut kırık komfigürasyonu yara- tılarak; 8 yapay kemik proksimal femur çivisi (PFN) (InterTAN® -Smith & Nephew, Memphis, TN) ile, 8 yapay kemik AO plak (AOP) (Ortopro, İzmir, Turkey) ile ve 8 yapay kemik ise proksimal femur anatomik kilitli plağı (PFLP) (Peri-Loc 4.5 mm, Smith & Nep- hew, Memphis, TN) ile tespit edildi. Tespit sonrası tüm femur modelleri aksiyal ve rotasyonel sertlik ile başarısızlık yükünün değerlendirilmesi için, aksi- yel yüklenme ve bending kuvvetleri ile biyomekanik laboratuarında Instron 5800R test cihazı (Instron, Canton, MA) ile teste tabi tutuldu. Kırık hattında 10 mm üzerinde deplasman ve 10 dereceden fazla angü- lasyon başarısızlık olarak kabul edildi. Biyomekanik test sonrası alınan sonuçlar tüm gruplar arasında kar- şılaştırıldı.

Bulgular: Biyomekanik analizler sonunda elde edilen başlangıç sertliği değerleri; PFN uygulanan grupta 71.7±13.5 Nm/m, AOP uygulanan grupta 46.5±13.5 Nm/m ve PFLP uygulanan grupta ise 82±34 Nm/m olarak bulunmuştur. PFLP grubunda başlangıç sertliği daha yüksek olmakla birlikte, PFN grubuna kıyasla bu yükseklik istatiksel olarak anlamlı değilken (p=0.378), AOP grubuna kıyasla fark istatistiksel olarak an- lamlıydı (p=0.005). Ardından değerlendirilen aksial sertlik değerleri; PFN grubunda 74.6±14.4 Nm/m, PFLP grubunda 77.4±10.5 Nm/m ve AOP grubunda 48.5±13.8 Nm/m olarak tespit edildi. Gruplar son olarak son yükleme testine tabi tutuldular. PFN gru- bunda ortalama yetersizlik yüklenmesi 230.2±35.8 Nm/m, PFLP grubunda 243.2±33 Nm/m ve AOP gru- bunda 187.3±28.7 Nm/m. Bu sonuçlara göre AOP ile osteosentez bu kırık modelinde biyomekanik olarak istatistiksel olarak anlamlı biçimde en başarısız bu- lunmuştur. Bununla birlikte dayanılıklılığın en yüksek olduğu grup PFLP grubu iken, PFN grubu ile yapılan karşılaştırmada istatistiksel anlamlılık elde edileme- miştir (p=0.435).

Çıkarımlar: Özellikle lateral kortekste parçalanma- nın eşlik ettiği osteoporotic kalça kırıklarında, stabil osteosentez elde edilmesi açısından PFLP ve PFN et- kin yöntemlerdir. Biyomekanik çalışmamızda PFLP ile osteosentezin biyomekanik dayanıklılığının daha fazla bulduk. Buna rağmen bu kırık tipinde hangi tek- niğin daha uygun olacağının, yeni klinik çalışmalar ile değerlendirilmesi gereklidir.