Bilgi Yayılmaları, İnovasyon ve Verimlilik: Türk İmalat Sanayii İçin Bir CDM Modeli

Abstract

Griliches’nin (1979) bilgi üretim fonksiyonu yaklaşımıyla birlikte, teknolojik bilgi, emek ve sermaye gibi geleneksel üretim faktörlerinin yanında yerini almıştır. Bir iktisadi mal olarak teknolojik bilginin rekabetçi olmaması ve ortaya çıktıktan sonra diğer firmaların kullanımının engellenememesi teknolojik bilgi yayılmalarına yol açmakta; böylece bir firma için başka firmalar tarafından ortaya çıkarılmış bilgi de bir üretim faktörü haline gelmektedir. Bu çalışmada teknolojik bilgi yayılmalarının imalat sanayii firmalarına olan etkisi üç aşamada incelenmektedir: İnovasyon çabasına etki, inovasyona etki ve işgücü verimliliğine etki. TÜİK Yenilik Araştırması veri setinden elde edilen bir örneklem ile, Goya, Vayá, Suriñach (2013) ve Audretsch, Belitski (2020) takip edilerek Crépon, Dugue, Mairesse (1998) tarafından geliştirilen yapısal model kullanılmış ve Türk imalat sanayiinde endüstri içi bilgi yayılmalarının inovasyon sürecine olan etkisi incelenmiştir. Elde edilen bulgulara göre bilgi yayılmaları firmaları daha az inovasyon yatırımı yapmaya yönlendirmekte ancak inovasyon yapma olasılıklarını artırmaktadır. İşgücü verimliliğine doğrudan bir etki gözlemlenememiştir.