Oyunculuğun Büyübozumu

Abstract

Oyunculuğun, duyguları hissetmekle ilgili olduğunu,oyuncuların karakterin içinde bulunduğu duruma ait duygularıgerçekten hissetmesi gerektiğini düşünenama bunun rasyonel olarak nasıl mümkün olacağı üzerinehiç düşünmeyen kuramcılar,uzun yıllardır hepimizi şaşalı cümlelerle, iddialı repliklerle“büyü”ledi ve büyülemeye devam ediyor.Hepimizin bildiği bir çocuk masalında,üzerinde elbise olmayan kralı, iki kurnaz terzi,bu elbiseyi ancak zeki olanlar görür diyerek kandırır.Ne kralın çevresindekiler ne de halk,aslında ortada elbise olmadığını, kralın çıplak olduğunusöylemeye cesaret edemezler.Son derece trajik bir sahneyi başarıyla oynarken,ne kadar iyi oynadıklarının mutluluğunu ve coşkusunu değil de,oynadıkları karakterin yaşadığı acıyı hissettiklerini söyleyenler,kralın çıplak olduğunu gördükleri halde,“aman kral çıplak dersem zeki olmadığımı düşünürler”diyenlere benzerler.Sahne üzerinde, karakterin sahip olduğu varsayılan duygularıaslı gibi yaşamak mümkün değildir ama o duyguların dışsalgöstergelerini inandırıcı bir şekilde sanki gerçekmiş gibi yansıtmakmümkündür ve bir oyuncuyu iyi oyuncu yapan da budur!Sizce de kral çıplak demenin ve büyübozumu’nunzamanı çoktan gelmedi mi?