Son Sınıf Ebe Öğrencilerin Klinik Rehber (Mentor) İle İlgili Değerlendirmeleri

Abstract

Giriş: Öğrenci, eğitimi sırasında, yoğun bir öğrenme ve bireysel değişim süreci içindedir. Bu süreç içinde öğrencinin, kendisine yol gösterecek bir rehbere ihtiyacı vardır. Özellikle beceride yeterliliğin sağlanabilmesi için uygulama alanında öğrencinin bir rehber tarafından desteklenmesi gerekir.

Amaç: Araştırma; öğrencilerin klinik uygulamaları sırasında eğitimleri için yardım ve destek aldıkları mentor ebeler hakkındaki duygu ve düşüncelerinin belirlenmesi amacı ile yapıldı.

Yöntem: Tanımlayıcı, kesitsel araştırma olarak yapılan bu çalışma İstanbul ilinde bir üniversitenin ebelik bölümünde yapıldı. Araştırmanın örneklemini araştırmaya katılmayı kabul eden, soru formunu tam olarak dolduran ve klinik uygulamada mentor ile çalışmış 52 öğrenci oluşturdu. Veriler araştırmacıların hazırladığı soru formları ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik dağılımı kullanıldı.

Bulgular: Öğrencilerin %67.3’ünün 22-23 yaşlarında olduğu, %55.8’inin mentorünün servis ebe / hemşiresinin olduğu belirlendi. Öğrencilerin %50’den fazlası mentorlerinin kişilerarası ilişki becerisinin iyi olduğunu, %46’dan fazlası öğretme yeterliliğinin iyi olduğunu belirtti. Öğrencilerin %70’den fazlası mentorunun mesleki bilgisini iyi bulurken ancak %32.7’si kendisine yeni mesleki bakış açısı kazandırdığını belirtti. Öğrencilerin %42.3’ü mentorlerinin öğrenciyi savunucu tutum sergilediğini belirtirken, sadece %32’sinden daha azı servis ortamına ilişkin iyi düzeyde değerlendirme yapmıştır. Öğrencinin öğrenmesini olumlu etkileyen mentore ait özellikler sorulduğunda ise samimi davranma, bilgili olma, saygı duyma, işini sevme, anlayışlı olma, sabırlı olma, güvenme, sorulara cevap verme, öğretici ve geliştirici olma cevabı verenlerin sayısı %10’dan daha azdır. Öğrencinin öğrenmesini olumsuz etkileyen klinik ortama ait özellikler sorulduğunda ise öğrencilerin %90’dan fazlası malzeme yetersizliği, hasta odalarına ulaşımın zor olması, iş bölümü yapılmaması, doğum sayısını az olması, hekimin eğitime destek olmaması, meslek üyelerinin profesyonel davranış göstermemesi ve soyunma odalarının olmaması gibi olumsuzlukları ifade etmiştir.

Sonuç: Öğrenciler klinik uygulama süresince mentorlerinden bilgili olma, kendilerine saygı duyma, anlayışlı ve sabırlı olma, öğretici / geliştirici olma gibi özellikler aramakla birlikte, mentorlerin çok azının bu özelliği sahip olduğunu belirtti.