Orman, Çalı ve Terk Edilmiş Tarla Alanlarındaki Azot Mineralleşmesinin Standart Deneylik Koşullarında İncelenmesi

Abstract

Bu araştırma 2010 Ocak ayında İstanbul'un kuzeyinde yer alan Çatalca - Karacaköy Orman İşletme Şefliği idaresindeki alanlarda yürütülmüştür. Çalışma kapsamında ince ağaçlık çağında bulunan (1.30 m Ø ≈ 20 cm) meşe ormanından (Quercus frainetto Ten., Q. cerris L., Q. robur L. ve Q. petraea (Mattuschka) Lieblein)), çalı (Cistus spp.), yeni terk edilmiş tarla (≈5 yıl YTT) ve eski terk edilmiş tarla (≈20 yıl) (ETT) alanlarından alınan örneklerin deneylik koşullarında bekletilmesi ile net azot mineralleşmesi miktarı belirlenmeye çalışılmıştır. Araziden alınan toprak örnekleri deneylik koşullarında (21oC ve ağırlıkça %60 nemlendirilmiş) 29 gün bekletilerek net azot mineralleşme miktarları belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre; bekletme öncesinde amonyum-N miktarları ETT, çalı ve orman alanlarında YTT alanlarından p<0.05 (Tukey HSD) düzeyinde anlamlılıkla daha yüksek miktarda çıktığı, 29 günlük bekletme sonunda ise orman alanlarında p<0.05 (Dunnett T3) anlamlılıkla üç-dört kat daha yüksek mineralleşme miktarları oluştuğu tespit edilmiştir. YTT alanları hariç ETT, çalı ve orman alanlarının bekletme sonucunda birbirine yakın mineralleşme miktarları olması beklenmiştir. Orman alanlarında diğer alanlardan fazla mineralleşme olması bu alanlardaki mikrobiyal toplumların bulunuşundan ve faaliyet düzeylerinin yüksek olmasından kaynaklanmış olmalıdır.